acısız sabah
ölmeyen gün gözlerim
ömür kurulu bir saat
zindanlarda asılmaksızın
akşama




çığlığım karanlığı emerken
ayın hüzün gözlerinden
özgürlüğün yeşil ışığını
aşkın iliklerine boşalttım
yürekler solurken
geceye saklandı
akasya kokulu
yapraklar






siyah gölgelerin kalın kafaları
ürkütürken sokakta sevgiyi
kim bilir nasıldı
aklı başında korkunun
karıncaları
yaşama içerlendiğim acı
bulandı sessizliğin denizine
kalbin ağrıyan kabına
sığmadı cansız günahların
kulakları
içlerinde hep bir
uğultu kustu
yüzümün çatlak
damarlarına




kör gidişlerin yollarında
çaresiz direndi kuşlar
deli rüzgarın kucağında
gök sancısıyla
kımıldandı
sığının kabuklarınıza
çekin titrek ellerle
maviyi üzerinize
ağlasın gözlerde
Eylül cehennemi



gün soyunup
giyinmeye başladığında
sımsıkı aşkı sarın koynunuza
çevirin tüm ışıkları şehre
saçlarınız zamanı
okşasın