- “Ol “ dedi ; oldu.
“Yol “ dese , çıkıp gelir miydin düşlerimden?-



bir hüzün kuyusunda demlenmiş şiirin
ilk hecesi , sen…
ilk ışığı, günün…


yangın sonrasının soğuyan küllerini /sürme
yapıp gözlerime,
çıkmışım yollarına…


ey Yusuf,
en kıymetlisi Kenan ilinin…
aşk deyince kalemin ilk yazdığı…

ben Züleyha’yım yokluğunun yoksulu…/
hüzün gülü, Mısır’ın…



her buluttan, her yapraktan
her kuş kanadından
sorarım adını…


- bu aşkta kaybedince kendini Züleyha, yar’ını buldu. Levh-i mahfuz’a sonradan dipnot düşüldü aşk-ı Yusuf kıssası, onun ateşiyle kaleminin…-


sen çıkıp gelsen
nehirler de çıkıp gelirdi bereketiyle,
çöllerime…


ve güneşlerin çözerdi
kalbimin buzulunu
ellerinde…



gülüşün , karanlığa ışığın dökülüşü
bir susuşun infilak./
yahut çekilmek dara…


ve gözlerine bakmak
düşmektir girdaplara…


inanılmaz bir döngüde büyüyor şimdi
hasretin uçurumu beynimde…
varlıkla yokluğun makası daralıyor…
dönen, dönen, dönen çemberler çevremde…



Yusuf


sen de


dönsene…






gıls

kaf u nun : Bakara/11