Rüzgar
Şarkısını bitirince
Gökdenizinde balıklar
Sessizce dökerler
Üstümüze pullarını…

Ayaz günlerin
“Erken inen akşamlarına”
-üşümesin diye kent-
Kar-beyaz kanatlarını örter bir kuğu
usulca…

Kış
Bir vedalı bakış
Pencerelerde
üşüyen bir kuş
Ve uzun bir susuş
Bir ayrılık vakti düşülen,
Tarihlerimize…


Yorgunuz
Aynalarda yılgın ve ümitsiz
Bir bitimsiz soğuğun
Biçimsiz eteklerini
Düzeltirken…



Yorgunuz
Tutulmayan sözler gibi
Bir dost eli düşler dururuz
Kışlar boyunca…

Bir daha çocuk olmak…
Ah,o eski kışların neşesi!
Annem vardı
Kardeşlerim , kar /düşlerim
Haylaz ve taze
Her daim koşar oynardık
Cıvıltılarla dolu kar bahçelerinde…


Büyü’dük
Bir sihirbazın
Efsunlu sözleriyle
Büyüdük
Büyülü bir ezgi sanarak büyümeyi…

Şimdi bitimsiz soğuğun
Biçimsiz eteklerini
Düzeltirken aynalarımda…

Ah çocuk olabilsem diyorum
Dönebilsem

Üşümediğim/
k/yar’dan adam yapabildiğim o günlere…


gıls