Dünya ahiretin
Ahirin, tarlasıdır.
Sürülür, yırtılır yüzü
Bağrı dağlanır.
O zaman ürün verecek
İşlenmiş bir toprak olur
İnsan.

İnsan acı, hüzünle sürülür
Ezilir, tavlanır.
O zaman tarla
Tarladır.
Tarla, çalışmak için gelinen yerdir.
İzole değildir, Her türlü yabancı ota
Yabancı hastalığa maruz kalır.
Hepsi bir sınavdır
Bir denemedir
Bir pişmedir.

Gönül harlı ateşe girmeden
Gönül fitneye düşmeden
O kızgın potadan geçmeden
Altın, curuf olan madenden ayrılmaz.
Mekke yaşanmadan,
Mekke okulunda okumadan
Medineye Medeniyete erişilmez.
İnsan aramadan bulmaz
Hıra arayış demektir.
Karanlık bir mağara
Karanlık bir hayat
Karanlık içinde parlar nur.
İnsanın nuru
İnsanı düştüğü yerden kaldıran
Vahiy, Kur’an hayatı aydınlatan nurdur.
Tüm yaralara merhem.

Kaderin, ölçün Kur’an olduğunda
Anlarsın gönülden.
Bu sevmeler sevmek değilmiş dersin
Ve ağlarsın, ağlarsın
Boşa geçen günlerine durmadan.

(Mayıs 2011 İstanbul)