Kur’anı Kerim’in 7. Suresi olan A’râf Suresinin 11-18 ayetlerinde iblisin şeytanlaşma sürecini anlatılır. İblis kendi yaratılış özünün üstünlüğü iddiasıyla Allah’a karşı gelir. Burada da kalmaz bu huzurdan kovulduktan sonra bu yaptıklarının Allah’ın kaderi olduğu söyleyen 16. ayette geçen "...beni azdırmana karşılık..." diye bir ifade ile bu azgınlığının haşa Allah’ın sebep olduğunu bunda kendi dahlinin, suçunun olmadığını söylüyor. Kaderci bir ahlak anlayışına sahip olan iblis yani her şeyin ezelden yazıldığını kimin iyi kimin kötü olduğunun baştan belli olduğunu söylüyor. Kader gerçek anlamda Allah’ın koyduğu ölçülerin kuralların adıdır. Allah herkese bir hareket sahası vermiştir. Bu alanda iyi ya da kötü olmak insanın tercihine bırakılmış, iylik ederse insan cennetle mükafatlanacağı kötülük ederse cehennemle cezalandırılacağı bildirilmiştir.
Burada kötülüklerin iki büyük kaynağı görüyoruz: Kendine doğuştan verilen yeteneklerle insanlardan üstün olduğunu iddia etmek ve yaptığı kötülüklerin sorumluluğunu almayarak bunların yazılmış kaderde olduğunu kendisinin suçlanamayacağını söylemek.
Alak suresinde de insanın kendini müstağni gördüğünde, kendi kendine yeterli gördüğünde de azdığı anlatılır.
Rabbimiz bize kendimizi tanımamız için ayetleriyle yol gösteriyor. Hep deriz ya bu işin arkasında ne var. Yok onu yapanlar aslında şu insanlar. Böyle ilerler sonra bazı ideolojileri, bazı izmleri gelir işin ucu. Bundan da ötede insanın iç dünyasında ona vesvese veren onu azdıran bir şeytan var. Elbette Rabbimiz insanı şeytana karşı korumak için tertemiz bir fıtrat üzre yarattığını ve bu fıtrat üzre bozulmadan kalması için kitap ve peygamber gönderdiğini buyuruyor. Zaten şeytanın hiçbir güçü yoktur. O sadece vesvese verir kötülükleri fısıldar. Ona uyup uymamak, onu dinleyip dinlememek insanın iradesinde olan bir şey.

Nahl Suresi 98. emir bize temiz bir kalp ve akıl ile şeytanın vesvesinden uzak bir Kur’anı Kerim okumamızı emrediyor:

Kovulmuş olan şeytanın şerrinden Rahman ve Rahim Allah’a sığınırım

"Bundan böyle Kur’an okuyacağın zaman, öncelikle kovulmuş şeytandan Allah’a sığın."

Bu ayet bile her zaman şeytanın vesvesine maruz kaldığımızı ve bundan ancak Allah’a sığınarak Allah’ın buyruklarına uyarak korunacağımız bildiriliyor.


Kovulmuş olan şeytanın şerrinden Rahman ve Rahim Allah’a sığınırım

11-Sizi yarattık, sonra size biçim verdik, sonra da meleklere: "Âdem’e secde edin!" dedik; hepsi secde ettiler, yalnız İblis etmedi, o secde edenlerden olmadı.
12-(Allâh) buyurdu: "Sana emrettiğim zaman seni secde etmekten alıkoyan nedir?" (İblis): "Ben, dedi, ondan hayırlıyım. Beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın."
13-(Allâh) buyurdu: "Öyle ise oradan in, orada büyüklük taslamak senin haddin değildir. Çık, çünkü sen aşağılıklardansın!"
14-(İblis) dedi: "(Bari) bana (insanların) tekrar dirilecekleri güne kadar süre ver."
15-(Allâh) buyurdu: "Haydi sen süre verilmişlerdensin."
16-"Öyle ise, dedi, beni azdırmana karşılık, and içerim ki, ben de onlar(ı saptırmak) için senin doğru yolunun üstüne oturacağım."
17-"Sonra (onların) önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından onlara sokulacağım ve çoklarını şükredenlerden bulmayacaksın!"
18-(Allâh) buyurdu: "Haydi, sen, yerilmiş ve kovulmuş olarak oradan çık. Andolsun ki onlardan sana kim uyarsa (bilin ki) sizin hepinizden (derleyip) cehennemi dolduracağım (azdıran sizler de, size uyup yoldan çıkan insanlar da cehenneme gireceksiniz)!"