Utanıyorum arkadaş
Kendimden utanıyorum
Daha ilk mermi düşmeden
İlk top ateşlenmeden
Hiçbir şey yokmuş gibi
Uykuya dalan
Kendimden.

İnan
Her yiğit kardeşim
Kahramanlıklarını anlatırken
Onların savunduklar caddelerden
Onların kanlarını döktükleri kaldırımlardan
Utanıyorum.

Temmuz 15
Gün geçtikçe
Daha acıtıyor içimi
Bu ne kardeşim be
Sizi bu kadar cesaretli kılan
Size bu imanı hak ettiren ne
Nedir güzel ameliniz Rabbime
Söyleyin...
Neden oturup kalmışım
Gerçekten utanıyorum
O kahramanlık gününde.

Yalan yok
Biraz geç kalmıştım belki
Olayların olduğu vakti bilmeye
Ama mazeret arıyorum inan
O karanlık gecede
Bu milletin kahramanlık destanı yazılırken
Neden gaflet bastı yüreğimi
Neden çakılıp kaldım ben
Düşünüyorum inan
Korkakça nedenlerden başka
Bir şey bulamıyorum.

Gece yarısı
Cumhurun başkanı
“Tüm milletimi
Milli iradeye sahip çıkmak için
Meydanlara bekliyorum”
Demişti.
İşte gerçek
Korkuyu beklerken
Karanlık daha bir koyulaşırken
Uyuştu yüreğim
Korkaklık bürüdü
Utanarak söylüyorum
Çıkmadım
Çıkamadım.
Şimdi
Günah çıkarıyorum.

Bir kadın yürüyor tankların üstüne
Dimçik yiyor
Yere düşüyor
Yeniden kalkıp yürüyor
Mermiler geçiyor yanından
Onun umrunda mı
Vatan millet diyor
İnan ki
Ne kadınlar varmış bin erkeğe bedel
Ne çocuklar varmış
Kocaman yürekli
Ve benim gibi
Ne korkaklar varmış
İradesi elden giderken
Bütün değerlerini yerle bir etmek için
Harekete geçen firavunlar varken
Uyumuşum,
Her zaman yaptığım gibi
İnan hala diyorum ki
O gece gerçekten rüya olsada
Uyanıp yeniden
15 Temmuz şehitleriyle birlikte
Ebedi bir aleme yürüsem
Bende bir kahraman olsam
Diyorum
Evet geçti
Kahramanlık hesap kitap bilmez
Yer zaman kollamaz
Biliyorum.

Diyorum ki
Rabbim
O Şehitlere
Gani gani rahmet eyle
Bizleri bu nurlu yolda
Yürüyen kullarından eyle
Amin Amin amin.

(Temmuz 2016)