Rüzgarın bağrına koyma gülleri
Onların sonu da böyle olmasın
Hicaz bir bestenin feryadı gibi
Kazanmaktan yoksun,şefkatten öksüz..
Herşey soldu bari güller solmasın
Güllerin bağrına koyma kokunu
Beni deler geçer, böyle sensizlik
Aşk diye kimseler seni yolmasın

Öyle sade,öyle sessiz bir nazda
Palandöken gibi üşüyorum yar
Saçlarımda kar, eteğim şenlik
Sanki bir çay beni ısıtmış gibi
Bir türkü söylerim dönmeyenlere
Gençliğim ömrümden satılmış gibi
Ayıplı bakarım güzel yüzlere
Sanki aşk kalbimden atılmış gibi…

Sevdanın soğuğunda titreyen bir gülsün sen
Ömrüme efsun soluyan bir beyaz güvercin
Söylesene
Gün doğumu neyin oluyor senin
Allahtan gelensin amenna ama
Hangi sevabımın bedeli sensin
Gözlerin istanbul gecesi
Siyah,sisli, hüzünlü, uykusuz
Hayret ben yanarken ne kadar şensin
Sanki cennet sana verilmiş gibi

Sana her baktığımda darmadağın
Sana her baktığımda infilaktayım
Bırak herkes bana delidir desin
Ben senin aşkınla bak ayaktayım

Şimdi izin ver
Ayak izin değmiş toprakları öpeyim
İzin ver bana
Sana gök kuşağından elbiseler dikeyim
Ebabiller göndereyim üstüne filler salanlara
Denizleri ortadan ikiye böleyim geçeceksen
Ateşleri gül bahçesine çevireyim
Her aşktan bir parça alayım gönül gemime
Ve tufanlara karşı durayım
İste sevgili!
Sen iste ben Lebbeyk diye haykırayım


Hicranımdan seller yürüyor bir bak
Acım kızıla boyuyor hüznün denizlerini
Kalbim çoktan yağmalandı
Sevda haramilerinin elinde
Kurtlar uluyor uzaklarda
Başımda bir baykuş,bir telaş sorma
Sanki ağıdımı besteler gibi
Cesedime inen akbabaları kovma
Kim onlar kadar yaklaştı bana
Dudağımdan bir parça kopardılar diye
Kızma onlara
Düşmanlarım kalbimi dişlerinde çiğnerken
Ben gülüp geçmiştim o suratlara
Hatırla…

Hiçbir şey
Ağır çekmez terazimde yokluğun kadar
Hiç kimse
Senin değerin yanında dirhem etmez
Hiçbir aşk
Bunca engeli darmadağın edip geçemez bizimki gibi
Hiçbir şey söyleme
Sus ve yaslan göğsüme
Ey benim deniz gözlü hayalimin annesi
Belki binbirinci gecedir bugün
Belki kuyulardan yusuf çıkması
Belki de miraca çıkma günüdür
Yetim çocuklara bayram belkide
Sen göğsüme yaslan bir kere
Tek adımda arşınlayıp sıratı
Ulaşayım vaad edilen cennete

Güneş açmış diyorlar ya sevdiğim
Odamda karanlık, güneşe perde
Melankoli ruhum kalmıyor sensiz
Celladım mı oldun en sevdiğimken
Köle pazarında bir ben bedelsiz
Ölüm bana ilk kez böyle yakınken
Perde açmış diyorlar ya sevdiğim
Güneş kaçmış,nefes bitmiş,ben soğuk
Perdelerden kefen diksinler artık
Umudumun gözü açık öldüm bak
Güneş açmış diyorlar mı sevdiğim
Bir deli çocuktur şimdi aşkımız
Bağırır her sabah ben varım gibi
‘güneş açmış,güneş açmış, gün saçmış’
(2010)