Kalemim tükendi,cefam bitmedi
Başımı kesecek cellat ararım
Nefsim senin hayalinle titredi
Yara açan sensin nasıl sarayım

Kavuşmak ne demek,öğretmedin ki
Ardından kül oldum seyretmedin ki
Bir akşam üstüydü sen gitmedin ki
Giden ömrüm benim,nasıl yaşayım

Adında saklıdır esrar-ı cihan
Bin yıllık ocakta senmisin yanan
Saklasam ayrı dert,söylesem aman
Dünya yanar belki bende yanarım

Şüheda dirilsin gönlümde harp var
Her zerreme ayrı ayrı dert yağar
Bunca kış reva mı,nerede bahar
El elinde ziyan oldu baharım

Ufkumun önüne çekildi perde
Sen beni savurdun bu büyük derde
Giydirdin kefeni mezarım nerde
Göster yorulmuşum hemen yatarım

Senin adın yüreğimin icmali
Bırak ölümümü yazsın ahali
Sen ne bilirsinki bendeki hali
Ben halimi gözyaşımla yazarım

Sende ki acılar tadımlık anca
Acıyı yutan ben,sensiz kalınca
Kıyamet sanırım gök kararınca
Bıçak Yusuf görür,bende kanarım

Kadir der damlayım,ummana düştüm
Ecel hançeriyle ruhumu kestim
Aşk illeti vurdu rengimi seçtim
Kim ak çıkmış aşktan,ben karacayım
(24.08.2005)

Abdülkadir Karaca