Bu Şiirden Gitme

Kuşlar iyi haberleri uçurmuyorlar bu mevsimde
Yalnızlığa sarınıyor üşümüş diyar insanları
Benim sana yazdığım şiirler dışında içimi ısıtacak
Ne bir örtüm var ne de ateşim
Bak gökler beyazı bırakıyor yollarına
Bense sensizim

Bu şiirden gitme
Anlatamayacak hüznümü
Sen gidersen kimse bilmeyecek
Bu yasak öyküyü
Hem sen her şiirime ihanet etmişken
Heba edilmiş toprakların tozlu efkarlarına
Beni terketme
Kirletme içimde temize çektiklerimi
Bu şiirden gitme

Vadedilen cansız saadet uğruna
Feda etme sana uzanan elimi
Evet yazdığım her şiirden uzaktasın
Seni koynunda uyutan şehre hıncım var
Bir çığlık göndersem duymayacaksın
Bu kadar uzaksın böyle yakınken
Mesafen azdan az ve çoktan öte
Aşkını kalemime sarmalamışken
Yaralı figanlar ekip yüzüne
Bu şiirden gitme

Sana ait sözlerime kucak aç
Tamam sökecekler seni içimden
Kanı mı akıt ki kurban desinler
Kar yağar donar şehrim
Kirletir bulutlarını
Yaramaz bir çocuk gibidir
Bozulur elinde mevsimler
Sende ben bunları yokettim işte
Tekrar katlolsun diye bu ayazlar
Sen kal
Bu şiirden gitme

04.10.2006

Abdülkadir Karaca