Yine düştüm, düşlerimden yuvarlanıp sana aşk!
Aleyhimde bir arbedeydi tüm iç sorgulayışlarım,
Bir susayıştı, bir lisan harbiydi seni arayışlarım.
Verdiğim her teneffüs de, her sözümün evvelinde,
Girizgahım yutkunurdu yorgun aynamın şemalinde,
Ben seni sorardım, neredesin, benimle misin diye?


Gece yine düştüm, düşlerimden yuvarlanıp sana aşk!
Aleyhimde bir arbedeydi kalıpsız tüm iç sorgulayışlarım,
Bir susayıştı, bir lisan harbiydi teşhirsiz seni arayışlarım.
Verdiğim her teneffüs de, her sözümün düş evvelinde,
Girizgahım yutkunurdu yorgun aynamın kırık şemalinde,
Ben seni sorardım, neredesin, benimle misin hâla diye?


Lirik düş sergüzeştliğiydi riyasında sana bağlanmak aşk!
Ben yüzünü görmeden yurduna hırsız sevişimle dalmıştım,
Bilmeden seni, zebanilerin edilgen sancılarında kanmıştım.
Güneş yanıklarımda soyulan organımın noktalı virgüllerinde,
Tutuklu bir yakarışa yol almıştım nefesinin mavi ellerinde,
Seni tek yar sanmıştım, mürekkebim tek sende dolsun diye!


Acımasızca geçen yılların ardı sıra uğramıştın bana aşk!
Kapının tokmağına düşen yaşlardı benim yalvarışlarım,
Stilinde çark etmiş bir bahtsızlık iken bütün yanışlarım.
Kuraktı dünya, Adem sevişirken Havva ile şeytan hayalinde,
Sen hasarlı tövbelerde çare olmuştun tatminkar sesinde,
Öyle bilmiştim seni, belki bir gün beni de bulursun diye!


Öyküsü ezelden vedaydın sinirlerimde ah be mine’l aşk!
Rab soruyu sorar iken başlamıştı seninle nazlı kıvranışlarım,
Ağır bir sürümüydün ateşin,nefsime düştükçe günahlarım.
Saçların dökülürken, rengarenk bir gülücüğün şerbetinde,
İki sinir ucunda olgun şeftali ağacıydın beden kıyı şeridinde,
Bu şehre baş bilmiştim seni, hep daha anlamlıydık diye!


Varlığın saplandığı zeminde umutlara bir gemiydin be aşk!
Çözümsüz yağlı sorularda kırılırken ak düşmüş saçlarım,
Karamsar günlerimde bir cigaraydı geceme küs sabahlarım.
Stresin kolonyalarında çakmağın mavi ışığıydın sarı resminde,
Hiç mutlu etmedin noksansız hüzünleri şarkımın eslerinde,
Gülüşlerimin astarı seni bilmiştim, uğraşım hep sen ol diye.



Oysa ben kırıldım,
Yıprandım
Ve mutlu sonlara hiç inanmadım.



Bu yüzden,
Harflerim de hep sana çekti!


Hâla herkes bize dargın...



Bak ne kadar da benziyoruz değil mi?



...!