sen de insansın benim gibi
ya da
ben de insanım senin gibi




aç gözlerini bir bak
soyum sopum nedir benim
tanır mısın beni
tanımazsın
ben de seni tanımam
benim için yalnızca bir insansın sen




ne elimde pimi çekilmiş,
patlamaya hazır bir el bombası
ne de pusudayım bir başka insana
geç bunları da
bütün insanlık adına bir şeyleri
düşündüğünü
hissettiğini
azıcık bana da hissettir




coğrafyalar değişir
tarihler yaşanır
tarihler yazılır
tarihten silinen nice kavimler gibi
insan nesilleri de var olur
gün gelir yok olur




kaç milyar insan var dünyada
her gecen saniyede kaç insanın
kaç bebeğin
açlık ya da yetersiz beslenmeden öldüğünün
farkında mısın sen




soyundan sopundan
kökeninden bana ne,
insan isen yaklaş yanıma
ve dinle beni




şiirinde kaleminin namluları olsa da
mısralarında kurşunlar sıksan
kan döksen
militan sevdaların pusularında
kessen doğrasan kanatsan da kendini
ya da birilerini




yolun ne zaman sevgiden geçecek
merak ediyorum
ne zaman “ biz birimiz hepimiz için “ diyebileceksin sen
biz insanlık için
yüreğin ne zaman sızlamaya başlayacak
ne zaman




Yalnızca senin mi bir yerlerin kanadı
bir düşün
hiç mi başka insan nesli kalmadı düşünebileceğin de
daldın kendi kökenine
coğrafyana
militan edebiyatınla




hepimiz öldük haksız savaşlarda
hepimiz ezilmekteyiz
kendi insanına
kadın
erkek
bebek
çocuk
genç
yaşlı
ayırt etmeksizin kurşun sıkan
kendi askerine pusu kuran
kahpe tuzaklarda
vatan evlatlarını şehit eden
çook militanlar gördü bu millet
hainliğin adı , militanlık ise eğer
insanlığın hainleri de
demek ki kendi içinde barınmakta




alma mazlumun ahını , çıkar aheste aheste
bir ölür bin diriliriz biz de
eğer ki maksadın ölüp öldürmek ise




bırak soyu sopu da insan neslini düşün
kökene dalma artık
yetmedi mi
bütün dünya insanları
bütün dünya halkları kardeştir




her tarafın top tüfek olsa ne yazar
kaleminle hidrojen bombası patlatsan üstümüze
militan militan dolaşsan ortalıkta
yalancı pehlivanlar, ne işe yararlar
hiç düşündün mü




kaç aç insan ile helal ekmeğini bölüştün
kaç yerlerde sürünen insanı tuttun elinden de
kaldırdın ayağa
söyle
acıklı olan yalnızca bu dur işte




insanlar kardeştirler oysa
halklar da kardeştir
o pusularda
o hain tuzaklarda
ne çok insanlarımızı kaybettik biz
her ırktan
her kökenden
her dinden
ne çok insanımızı yitirdik




sevgi yi
saygıyı
şefkati
hoşgörüyü
nasıl kuracağız biz insanlar
militan şiirlerin
hain tuzaklarında mı




ajitasyonlar yaparken
hain tuzaklardan yana
en büyük tuzakları
pimi çekilmiş
el bombalı şiirlerinde
sence şairler mi kurmalı insanlığa




peki sevgiyi
dostluğu
kardeşliği
insanlığı kim işleyecek şiirlerinde
söyler misin sen bana




şairin kalemi
bütün insanlık adına yazmalı
kardeşlik adına
dostluğu yazmalı şiirleri
bütün dünya halkları adına




bana ne ki
senin soyun, sopun, kökeninden
öncesinde, insan mısın sen
dünya halklarından mısın sen de
benim gibi
yazar mı kalemin şiirlerinde sevgileri




sen bunlardan bahset işte bana
bunlardan bahset biraz da ...






Mert YIGITCAN
11 mayıs 2011 / istanbul