bahardır.
tüfekten çıkan acı bir sestir ağaçları inciten.
ve yine bazı nehirler acıklı
bir kadından dökülür gül kızılına.
kadın güzel.
kadın her şeyden güzel,
Moskovalı.


kimbilir seni nasıl sevdiğimi.
tükenmiş nesliyle bir çiçek
tükenmiş çizgileriyle bir zebra
kırılan bir kaburga kemiği gibi
öksürük krizlerinden çabuk çıkıyor artık ülkeler.
tutkunun saçları uzun
ondan başkası inmiyor derinlere.
paraşütü dudaklarımdan geç açılan düşünce
yani o düşünce! aklıma
bir kiraz sofrası kurulur gibi
çocuklara.


kim biliyor bu gerçeği?
gelir üzerine durur söz bulutu.
"şak" diye kırılan o vazo gibi
her çıkan acı sesin içinde bazı harfler yer değiştirebilir.
bir ağaç orman açabilir.
tahta kurusu en iyi dostu olabilir Pinokyo’nun
İsa tetanozdan ölebilir.
"şak" diye kırılan o vazo gibi
değişen her şeyde bir "aşk" gizli.


böyle işlerden bahsediyorum
sokaklar turuncu kokuyor lambalar yanınca.
bir kedi,
bir kedi ağlıyor.
barmen beyaz şarap uzatıyor güneydoğu’ya.
bu yaralarımızın hürriyeti.
bu varoş düşüncelerimizin temiz tarafına
enternasyonel yazan gençlerin oynadığı rus ruleti...




ah! benim güzel gözlerim.
unutun gördüğünüz her şeyi.
bazı nehirler,
hâlâ çok acıklı akıyor sevgilim.