Ufku tüllerken seher
Sebep oldu gözlerimin mânâ bulmasına
yokluğun

Nedamet ateşiyle lâl dudaklar
Niyaza dururur

Fetret sancıları çekerken ruhum
ellerim semalara doğru yol bulur

Gönlümün peçesinde mağfiret titrer
Yücelen duyguların miracıdır bu

Bâd-ı saba eser âlem fecre uyanırken
Sevdalanır seherlere sırlara erenler

Melekler gıpta eder
gönlü hak hak diyenlere

Terennümler râm eder dillere,
Rahmet ılık ılk inerken gönüllere

Kutsî bir sedadır bu nida edilen
İkrar-ı kabuldür ürperen vicdanlarda
Sonsuz rahmetin derun-u felâhıdır bu

Şu garip mahzun gönlümün hicranına
dermandır yüce makama ermek

Dökülsün cümle günahlar inayet
ah ederken sefil duygular
arşı titretir tövbeyi nasuhlar

Yedi kandilli Süreyyalar yanar
seraya dökülür nurlar
kandil kandil parlarken gece

Tutma didelerde yaşı bırak,
secdeler ıslansın
Sağanaklardan sonra güneş açar görmez misin?