Gözlerim Bakmıyor Yağmurun Hariç Hiçbir Şeye

bu gece sanki ellerinden ölümüm olacak
serin bir haziran uykusuna yatmak gibidir sana ölmek
senin için ölmek
ben bu kangren hüzünlerimi çıkarsam ortaya koysam
boş yer kalmaz evrende


silik
silik her şey gözümde
gözlerim bakmıyor yağmurun harici hiçbir şeye
perdeler rast
ağlamak sultanı yegah
gülmeler ince hastalıklı nar tanem
yeşil gözlü sabahların ardından su dökeli çok oldu
baştan aşağı kirpiklerimde biriktirdiğim rüyalarınla doluyum
rüyalarım da senin
ellerini ver bana
bu ağaçlardaki hırçın çığlık
bilirim ki bunlar senin bırakıp bırakıp gitmelerin
sensiz her şey öyle bir eksik
sevda gömleğinin bile düğmeleri kopuk
şarkılar başlamadan yitik
gözbebeklerim çizik
sayfalarım yırtık pırtık
anla bir tanem
gidişinle ağırlaşır yaşamak
koydukça koyar bu sessizlik
çok sesli bir hüzün korosu dalar yalnızlığımı

kirpiklerini aldın bakışlarımdan
gözlerimdeki özgür turnalar sensizliğe esir şimdi
duyduğum her söz şiir
her ses ayrılığımızın şarkısı şimdi
uzun yolculukların da kolu kanadı kırık
zamanın ve mesafenin tek ölçütü sensin şimdi

yorgun bir geç kalmışlık yiyip bitirecek
acılardan arta kalanımızı
şimdi imkanı olmayan tek şeydir dinginlik
ara nağmeler bitti başlayacak fasıl
sanki telleri kopuk bir kemanede ağlıyor sesimiz şimdi

Kağan İşçen