nicedir, yüreğimde palazlanan
amansız bir yangın
karanlığın içinde kör arayışı
kalemin anlatamadığı ölü sözcükler...


içimden dışıma taşamayanı
kimse bilmez benden gayrı
bilmediğiniz dünyalarda
verilen kavgalar gibi


dev suskunlukları
berbat yarım kalmışlıkları
yoksunluklarının acısıyla boğuşarak
içlerinde, ateşten yeşeren nefretleri
ihtiyar yüzlerinde tüten, derin acılarıyla
o n l a r
sığındıkları kuytularda
aynı karanlığa uyananlar!…

kül rengi ölümün kokusu artlarında
yaşamla ölümün aralığı
kapanır tek solukla

kocaman gidişler
küçücük kalışlar kalır arkalarında
ve devam eden
unutulan hayatlarıyla
o n l a r bilmediklerimiz!…


dinle çocuk
seni anlatamadığımdan, utancım büyük
oyalayacak sözüm de kalmadı artık!

anne yüreğimle öpsem
içinde sızlayan yerleri
senin için bir masal yazabilsem
sussa acıklı şarkılar
kovsam karabasanlarını
yanmayan bakışların ışığını yaksam

gecikmiş bir çocukluğu yaşatsam sana
sen bana misketlerini versen
ben sana balonlarımı

masal bu ya
bir iyilik meleği
baştan ayağa rengârenk giydirse
bayrama çıksak seninle

sen bir ucundan
ben bir ucundan tutsam
yarısı senin olsa, yarısı benim
sallasak birlikte
kan kırmızı bayrağı

onikiyi vurmasa saat...
çamurlara belenmesen bir daha


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir