kimse görmez ki kendi yüzünü
birinin bir ayna tutması gerek
tek başına çözülmeyen düğümü
bir elin daha tutması gerek
diğer elini de kullan

evet kabul, zaman siyah
ancak, daha çekilmedi tenden ruh
demek ki var bir umut…
bahara sal
baka baka, çayırında yeşillensin

aç gözünü kalbim
yükselt biraz içindeki lâmbanın fitilini
göz, yeniden baksın
ve görsün
pinokyo burunluları
eskiden çekildiğin kuyuları
pus/u/lu yalnızlıklarında
çılgınca dağılmalarını
kafanda, kılı kırk yarmalarını
değer miymiş bilsin!…

/vazgeçmek, o kadar da zor değilmiş
saklı korkulardan yaratılan, h a y â l dağını yıkmak
çekildiğin kış uykusundan uyanmak
ve bastığın toprakta yarattığın baharmış/

aç gözünü kalbim
cennet de cehennem de
döngünde, kendine dönendir
bir sabah, bir öğlen, bir ikindi, bir akşam
bir saat, bir dakika, bir saniye
yolculuk biter
bugün mayıs
hazirana varmadan
her şeyi bırakıp gitmek var…
âvâre et ruhunu artık
âvâre ol, bu son adım!

aç gözünü kalbim, aç olsun gözüm
ne gelen bir daha gelir
ne giden döner geri
yerinde say/ıklama /ma vakti değil!



Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir