Tutunur karanlığa
Katar katar gölgeler
Oğul verir sancıyla…

Ürperir adımları
Isırgan yangınıyla
Gözlere banar tuzlu ah
Dağ gölü çaresiz akar…

Karınca kulacı yordam
Sazlıklı nehirlerden
Bir çift gözdür y/akan
Ufuklar ötesinden…


Gölgeler kimsiz
Gölgeler kimsesiz sebil
Acının sızlaştığı direngen karanlıklar…
Gölgeler kara gül mağlıp yatağında toprağın
Kepir çoklukla “birgün” diye yaşarlar
Gölgeler halatsız palamarlarda
Markasız bir giysi hüzün kaygılarında
Başı bozuk, yorgun,ürkülesi hayattan
Bozkırında maskesini tırmalar
Gölgeler gölgesinde tarumar….

Gölgeler umuda pusu
Kederine saltanat kurar…
Sultanlar
Çocuklar
Genç
Yaşlı
Köleler
Kendi kahvesinin o koyu telvesinde
Dilekler tutar…

Benzer ürperişleri türkülerinin
Üşüşürken parmak uçlarına gözyaşı
Islanır bencileyin
Kadın erkek
Çoluk çocuk kundurasız gölgeler…

Yüzü koyun kızgınlıklar
Kırgınlıklar
Suskular
Yorgun bulutlar gibi
Gölgeler özlemle kavgalı
Vuruşur boranıyla zamanın

Gölgeler ölgün sokakların uzayan loşlukları
Gölgeler gecelerin c/isimsiz boşlukları…

Korkunun düşlemesi gurbetliklerde
Öfkesi z/aman gibi
İncinik hoşcakal türküsünde
Gül açmayan adımlarına…

A parkında çığlık çığlığa kimi
Çocukluğuyla
Kızgın demir
Soğuk duvar arşınlar salıncağında…


Gölgeler âmenna susar
Her akşam
Her sabah
Kucaklaşırken karanlığıyla
Ağlaşır tekerleme maskaralığa
Gölgeler imler beyaz kâğıda
Mürekkep belleğinden
Kırılır çizgiler
Karanlık adımlarla…