Bu şehre geldiğimde, kaldırımlar tanıyor
Size ne oldu dostlar, küsüp duruyorsunuz
Dua ederken elim, göğe doğru kanıyor
Ne yaptım ki size ben, neden vuruyorsunuz…

Hüzünleri sizinle, dizlerimde uyuttum
Gurbet beni bağrında, kor ateşe atarken
Şifasız dertlerimle hep kendimi avuttum
Ölüyorum diyorum, neden duymuyorsunuz

Sizinle gezmedim mi? Gurbeti adım, adım
Geceler tanır beni, tanır ıssız sokaklar
Garibe çıkmış idi, hani ya benim adım
Bilmez gibi halimi, neden soruyorsunuz…

Tutup şu kollarımdan, bir boşluğa savurun
Hak etmişim demek ki, çektiğim acıları
Artık aldırmam size, vurun bir daha vurun
İnsanlık, dostluk ölmüş, neyi koruyorsunuz…

Gelmem! Yolum düşerse, bir daha ben bu şehre
Sizin olsun hep sizin, gönlünüzden geçenler
Maskelerin altında; aynı yüz, aynı çehre
Değişen sade zaman, siz hep duruyorsunuz…


Ereğli, 20 Nisan 2011
Yüksel Erentürk YILMAZ