...

-her şiir, aslında son şiiridir şairin-

...!




Çok sessizsin ben korkuyorum
Nedensiz bir kaygıya bulanıp
Haydi, son bir şiir yaz diyorsun
Son buluyor desensitizasyonum
Yeniden seni düşünüyorum

Hiç de gitmiyor bende güzelliğin
Aynı güzellikte ellerin kanıyor
Kana kana içiyorum ellerinden
Dizinde uykulara dalıyorum
Sesinde bir nihavent çalıyor

Üzülmekten üzülüyorum artık
Gitmek için gelmişse o vakit
Biliyorum yolunu bulamam
Akseden rüyanda yanamam
Bir şeyler olmuşsa küllin yanık

Sen şimdi yorganını iteliyorsun
Küsmektesin tüm sıcak şeylerden
Oysa ne de güzel yakışıyordu
Sana deri manto giymek yeniden
Ama biliyorsun ki göremem ben









Tüm hassas iplikler gibi
Kırılgan günlerinde yeniden
Migren ağrısında çekilirken
Ellerin yanaklarında senin
Güzel gözlerinle ağlarken

Ama yataklarda acı şerbet
Çarşafın yıllanmış şarap
Gözlerin akında bir ihanet
Camından da bakmıyor o kız
Nerde tatlı canlı o mızmız?

Çekemezsinde sigaranı
Boşaltamazsın nefesini
Nefesim kesilirken benim
Sen duyamazsın beni
Sensiz yalnızlık işgalimi

Şimdi ben de gidiyorum
Sahilde buz tutmuşum
Günler var ki bekledim seni
Ancak gelmeyecektin zaten
Gelmeyeceğini de biliyordum










Yağmurdan ıslandım çokça
Aklım sustu, sahil yanık sevda
Aranıyorum, sorgulanıyorum
Düşlerimde yeniden adına
Yine bir daha, yanmak babında

Şimdi aynı bankı çiziyoruz
Yağmurda çokça ıslandım ben
Küstüm zaten öyle mutluluklara
Artık bitti nefes aşk yüzünden
Seni hala lüle saçlarına beklemekten

Yoruldum ağlayamamaktan
Gülmek hep zormuş meğer ki
Sen ıslandıkça yorganlarda
Ben de hep yazacağım seni
Kimse duymasa da nefesimi

Artık gelmesen de olur yar
Kalkma artık yatağından
Nasıl olsa her şey bitti
Sussun gönül ağlamalarından
Dönüşüm yok bu yoldan