Kirpiklerin Kadar

ela günlerin yorgunuysak cumartesili
şakasız ağır öğlenlerin arkasına sığınmadan
ellerimizi unutmadan buluşmalıyız kurak bir akşama doğruda
bari acılarımı aceleye getirme söğüt saçlım
saç tellerini saymamı
hergün uyumadan önce...


bana kirpiklerin kadar mesafede
durmak istiyorum
kirpiklerinle benim aramda sıkışsın yalnızlığım
kurak bir akşama doğruda
ahmak ıslatanlara ürkek
gözlerini yumuşunu görmeden ölmek...


sen uyurken unuttuğun şehir bana kalır
gölgeleri zayıf ağaçların çaresizliği
susmuş kuşlar
sarhoş caddelerin güneşe küskün soğukluğu
ve kuşkusuz sen uyurken unuttuğun şehir
kollarımda uyanacaktır sensiz puslu sabaha
bana kirpiklerim boyu ötede yalnızlığımı
anımsatarak...
sarımtrak...o içi boş sessizliği...


ellerimizi unutmadan buluşmalıyız kurak bir akşama doğruda
gözyaşlarımıza okşayan anılarla dokunmak için gökyüzü kadar geniş
söğüt saçların kibar kar tanelerinden öte tipilere yakalanmadan
tanımalı ellerimin ilkyaz huylu coşkusunu en samimi vaktinde ömrünün
ve sen ellerinle su içirmelisin seni ilkyaz huylu yorumlamasına dudaklarımın
ki ismini her söyleyişimde yeni sular yürüsün ağacına umutlarımın
sana kirpiklerin kadar mesafede kanmak istiyorum...

Kağan İşçen