Hoş geldin Şebingülü, aramıza hoş geldin.
Allah’ın bir lütfusun, kalbimize ekildin.
Gökten inen rahmetsin, yediveren renginle;
Âşıklar dile gelir, senin sonsuz şevkinle.

Gökkuşağıdır rengin, mucizenin adısın;
Sevgiliye armağan, gönüllerin tadısın.
Saraylara layıksın, kalplerde açarsın sen;
Kokun sarar her yeri, mutluluk saçarsın sen.

Şebingülüdür ismin, açarsın bin bir defa
Kötü kalplere zehir, iyi kalplere şifa…
Doğadaki çiçekler, senin açmanı bekler;
Yaprağınla beslenir, rengârenk kelebekler!

Güzel kokun uğruna, ne emekler verildi!
Hastaydı sanki doğa, renklerinle dirildi.
Toprak seni doğurur, genç kızlar seni bekler;
Taşımak zordur seni, delikanlılık ister!

Başın daim eğiktir; Yunus, Abdal misali…
Umutsuzluğu sevmez, verirsin hep teselli.
Koşar sana insanlar, dünyanın her ucundan…
Mahrum etme bizleri, cennet gibi kokundan.


RENK VER SOLMADAN

Hasretinden, hasretimden; sende aşk var, bende sen…
Aç Şebingül aç, güzellik aç da; renk ver solmadan.
Aslının harcında saflık, arkadaşlık tek beden…
Aç Şebingül aç, güzellik aç da; renk ver solmadan.


Saygı, hürmet, tutku, özlem… Gül açan yaprakta var.
Her birinden bin demetlik, köklerin toprakta var.
Sende solsam, sende açsam, hiç gücenmem aşkta var.
Aç Şebingül aç, güzellik aç da; renk ver solmadan.

Siirin Vezni Aruz: Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün


NOT:

Bu iki şiir; Şebingülü Şiirleri kapsamında değerlendirilmek üzere Şüsiyad Başkanı Şair Yazar Gazeteci Hikmet Okuyar tarafından yapılan ’Şebingülü İçin Bir Şiir de Sen Yaz...’ başlıklı davetiye üzerine yazılmıştır.

YAZAN: Mehmet KAHVECİOĞLU