Aslımı sorarsanız, nereliyim, ben kimim?
Kısaca anlatayım, işte size kimliğim:
Cacebey, Aşık Paşa, Ahi Evran benliğim,
Bahçeleri gül kokar, eski adı Gülşehir...
Âlimlerin otağı, yuvam benim Kırşehir...


Nice ozanları var, her kalbi serinletir,
Muharrem- Neşet Ertaş, yeri göğü inletir,
Çekiç Ali bizlere, yanık bozlak dinletir
Her tarafı gül kokar, diğer adı Gülşehir...
Ozanların otağı, yuvam benim Kırşehir...


Taptuk Emre gönlümde, Yunus’tadır hep aklım,
Sarıköy’ümde doğmuş, duysun bütün meraklım,
Her şey açık ortada, ne gizlim var ne saklım,
Her yöresi gül kokar, eski adı Gülşehir...
Hoş görünün durağı, yuvam benim Kırşehir...


Yüreğinde aşk dolu Ozan Şemsi Yastıman,
Arı, duru şiirler; Âşık Musa kahraman,
Doğaya vurgun usta, ‘Âşık Seyfullah’ yaman,
Bahçeleri gül kokar, eski adı Gülşehir...
Şeyh Süleyman otağı, yuvam benim Kırşehir...


Dadaloğlu Kaman’da, ustalığı aşikâr…
Nebioğlu, Boyacı, Âşık Sait vefakâr.
Bir de Gövcekli Hasan, Aşık Dursun Kaya var,
Her tarafı gül kokar, diğer adı Gülşehir...
Kaya Şeyhi otağı, yuvam benim Kırşehir...


Terme denen kaplıcam, derde şifa katandır,
Onca Türbe, Medresem; evliyaya mekândır,
Hacı Ömer bir türkü, Melik Gazi atamdır,
Bahçeleri gül kokar, eski adı Gülşehir...
Medeniyet okulu, yuvam benim Kırşehir...


Uygarlık tarihinde, senin yerin çok derin,
Uğrunda can vermiştir, kim bilir kaç neferin!
Ezelden ebede dek, vatanısın Türk’lerin
Her tarafı gül kokar, eski adı Gülşehir...
Ceddimin ilk otağı, yuvam benim Kırşehir...


Yüz seksen yedi kuş’um; Seyfe Gölü’nde öter,
Karstikmiş Obruk Gölüm, her an gözümde tüter.
Hirfanlı’da balıklar; yayın, sazanım yüzer,
Bahçeleri gül kokar, diğer adı Gülşehir...
Barajların yatağı, yuvam benim Kırşehir...


Yıl bin dokuz yüz kırk dört, dön de bir bak geçmişe,,
Oniks taşıyla mermer, yarışmışlar diş dişe.
Var mı başka güzellik, taş koyacak bu işe?
Mis kokar bağ bahçesi, eski adı Gülşehir...
Yeşil taşın ocağı, yuvam benim Kırşehir...


“Damakta çeşni” dedim, Haside’nin adına,
Bazlama, Omaç, Besmeç, doyamazsın tadına,
Sulu köfte, höşmerim, konar bey sofrasına,
Gül açar bağ bahçeler, eski adı Gülşehir...
Yöreseldir yemeği, yuvam benim Kırşehir...


Kamanım, Akpınar’ım, Çiçekdağı’m, Mucur’um…
Şehrimin ilçeleri; ben hepsine vurgunum,
Odur gerçek ilk aşkım, odur havam ve suyum,
Her tarafı gül kokar, eski adı Gülşehir...
Yiğitlerin otağı, yuvam benim Kırşehir...


Senden uzakta gönlüm; arzular her gün seni,
İçimdeki bu hasret, yakar durur bedeni,
Ne olur bas bağrına, al kalbine koy beni,
Gül dolu tüm bahçeler, diğer adı Gülşehir...
Sıcak ana kucağım, yuvam benim Kırşehir...


Ben gurbet ellerinde; Memleketim orası,
Senelerdir içimde, dinmez yürek yarası,
Sılama hasretime sebep ekmek parası,
Bahçeleri gül kokar, eski adı Gülşehir...
Ata, baba ocağı, yuvam benim Kırşehir...

Mehmet KAHVECİOĞLU