oynaşan kuşlar bıraktım şehla göğüslerine
bir ceylan koyup yüreğine
vedalaştım günışığıyla
yola çıkıyorum
yağmur bulutlarını yükleyip yine gözlerime





sensiz her günbatımı
yalnızlığımın küllerini savurur
kuzguni simsiyah nehre
nehir götürür iki kuğu taşıyan ak topuklarına



sevmiştim seni-şu ilkbahar ılımında-
tahmin edemeyeceğin kadar
ama
ihanet bir ak baba gibi deşer beynimi
yalan çukurlarında
şaraba bulanır dudaklarım



acıya karşı nasıl da umarsız yaşam


önce
saçlarında
sonra
parmaklarında gördüm ben ihaneti
sadakatsizlik vurgunu yedim




intiharlar fısıldar ağzıma
kör uçurumlar demlenir ruhumda
‘’uğultulu tepeler’’
woolf’un sularını kucaklar kollarım




ah şimdi şehla göğüslerine
nefesimi gömmek varken...
sensiz yaşamak mı
güldürme beni


kapkaranlık sularda yüzüm








gönül gençyılmaz