Nice zamanlar geçti üstümden
Bir sen geçmedin içimden

Ey can dediğim
Canıma açılan gediğim
Dağlarıma kar
Yüreğime kor düşüren
Bir kalbin için bin kalp acısı bırakmak
Hangi kitapta mubahtı?

Sığındığı limanı yakanı
Öldürdüğü gözlerin içine gülümseyerek bakanı
Gördüğünden beri
İflaha uzak düşmüş
İçine kor üşüşmüş bir yürek taşıyorum ben
Giderken bütün inançlarıma kuşku düşüren sen

Oku!
Oku da anla var ile yoğu

Can ne kadar yanıyorsa
Beddua dilimden o kadar uzaklaşıyor
Zihnim ne kadar bulanıklaşırsa
İmkansızlığın o kadar berraklaşıyor
Çelimsiz bir beden
Omuzlarında kıyamet taşıyor

Öyle ki bazı yazıların silgisi
Yaşamayanın bilgisi yoksa
Anlatamamak bir mayın tarlası
Her soru adımın oluyor
Bastıkça patlıyor
Patladıkça daha çok basıyorsun

Ey can dediğim
Canıma açılan gediğim

Bir bulantı ki anlatamam
Görünmez bir kanın içinde boğulur
Yüreğimle susar
Yine de kin kusamam

Aşkın olsa bir divanı
Verilse hükmün kırılsa kalemin
Tek cellâdı ben olsam bu koca âlemin
Kendime kıyarım
Her şeye rağmen seni asamam

Seni hapsetseler gözlerime
Sırf karanlıkta kalma diye
Uyuyamam gözlerimi kısamam
Her şeye rağmen
Aşkın değil
Yokluğundur tek tasam

Ey can dediğim
Canıma açılan gediğim

Oku ve anla çektiğim cefayı
Oku da öğren vefayı


İHSAN TURHAN