an/kara/ben renklerden siyahı seçtim şehrimin ismi gibi kara’yı sevdim Ankara’yı sevdim bir de mavi bir denizinin olmaması neyi değiştirir? ben kara’yı sevdim, Ankara’yı renklerden siyahı sevdim şehrimin yazgısı gibi kara’yı/ geçmişimiz bile nasıl da benziyordu kapkara bir is vardı mazimizde benim günlerim, onun adı karaydı memurlar akşam üstleri kurşun gibi yağardı caddelere trafikte kaybolurken insanlar, hüzün bulaşırdı şehrime terk edilmiş gibi canı acırdı, fazla mesailerin özlemiyle yanarken gece evlere dolardı kalabalıklar şehrim yalnız, şehrim ıssız, şehrim siyah kalırdı sayıklamalarım, sanrılarım, sararmış kitaplarım ve en çok sarıldığım şehrim, sarmalardı yalnızlığımı okunmamış bir şiir gibi sakindi sokakları huzura çağırırdı adımlarımı bazen ıslaktı ama hiç nemli olmazdı bakışları rutubet kokmazdı sergüzeştinin sancısı daha demlenmemişti uzak iklim kaygıları Sakarya’dan içki ve türkü sesleri eserdi saçlarıma mini etekli orospular bakış atardı hınzırca, meraklı oğlanlara benimse çiçekçilere takılırdı gözlerim sardunya yetiştiren insanlar neden sonra böyle hasret kalmıştı nergislere karaydı benim şehrim, an kadar kara eskimeyen fasıllarda ve taş plaklarda yaşayan hala ülkemin kalbiydi, başka kentim / başkentim kimseye aldırmazken başımızda esen kavak yelleriyle avare günlerimizde öylesine rahat, öylesine acemi ve kuşlar avlularda darıya üşüşürdü aç bir iştahla Kocatepe’nin surlarında meydan okurken hayata hiç kızmazdı, sitemlerime aldırmazdı vakur heybeti hiç şaşırtmazdı akla ziyan aklımı, acıları mütebessimdi ay çöreği kokardı yedinci cadde bahçeli-evler bir rüyaya sürüklerdi zihnimi mabel sakızı aldığım pastane kayıp ve kaygılı bugünlerde gençliğimin geçtiği geçmiş günler, yitik, silik… ben renklerden karayı sevdim en çok bir de adı kara, kalbi yangın, umudu yorgun, puslu şehrimi gitmek istemiyorum, azat etmeyin sakın beni ah Ankara, adı kara şehrim, geçmişim…. fulya/nisan2011 |
Müsaadeniz olursa sizi kutlamak isterim
Siz gerçekten kültürlü, zarif ve kaliteli bir şairsiniz
Ankara'yı böylesine başarıyla temsil etmenize bayıldım
Karanfil sokağın dokusunu teneffüs ederken; kitabevlerinin, kafe ve pastanelerin, çiçekçilerin kokusunu da duyuyorum değerli varlığınız ve kıymetli mevcudiyetinizle
Haddimi aştı isem affola
Maalesef ne zaman çizmeyi aşsam kendimi Alp'lerde hissederim
Bir tür "Heidi" sendromu mu* Kim bilir.