Umut terk ederken ruhumu
Sevinç bel bağlamadı kalbime
Geldin, ne sorgu ne sual ettin
İncir çekirdeğine öykünebilmekti
Mevzu bahis

Sığındık da, ama dolduramadık içini
Bil ki şiirlere astığımda verdim hükmünü
İnfaz ettim seni, çektim ölüm resmini
Sen yine olmayanı özle
Ölümün kokusunu hala duymuyorsun

Farz edebilir misin ki ben hiç yoktum
Yaşıyorsan varlığımın huzuruyla
Mutluluğa koşabiliyorsun
Buruşturup at istersen yazdığın şiirleri
Atlayıp da kurtaramam ya cümlelerini

Seni ararken kendimi nereye bıraktım bilmiyorum
Annesinin pazar yerinde unuttuğu çocuk gibiyim
Kaybolduğumu bile hatırlamıyorum


Onca şiir beklerken seni
Hiç mi yorulmadın
Ben Yusuf gibi kör kuyulardayken
‘Peygamber sabrını’ sana mı bahşetti Allah’ım?

Farz-ı misal say beni, say ki ben hiç sevmiyordum



fulya/mart2011