"Keşke büyümeseydim,hep çocuk kalsaydım" ..

Hangimiz bu 'Keşke' li cümleyi kurmadık ki,büyüdüğümüzü sandığımız zamanlarda ..
Bir hayıflanma,pişmanlık,n'olaydı,sitem ... yüklü sözü kimler söylemedi ki !..
Hepimizin iç dünyasında,dünden kalan bir eksiklik,nedamet,keşkeleri çok olan duygular anaforu aynı diriliğinde ve hüznünde yerini ölünceye kadar koruyacağa da benziyor. ÇOCUK= OYUN derim. Çocukluğunda oyun oynamamış,ya da oynatılmamış çocuk; EKSİK Çocuk sayılır. Bundandır ki,pek çoğumuz eksik çocukluğumuzu yaşıyoruz. Bunu ya güçlü olarak hissederiz,yada hafiften bir "Ahh !.. " çekerek geçiştiririz..
Değerli Şair:
Bu güzel şiir ile okuyucuyu hem gerilere taşıyıp,çocukluğunu bir filim şeridi gibi sardırdınız, hem de belli dönemlerin çocuk oyunların, adlarını,oynanış biçimlerini ve özelliklerini bir bir anlatarak gelecek kuşağa da bu kültürümüzü sağlıcakla aktarmış oldunuz. Bu bir ! Daha önemlisi; şimdinin anne,baba,ebeveyinlere gerekli uyarıyı yapıp "Aman ha ihmal etmeyin,çocuklarınızı oyunsuz bırakmayın" mesajını verdiniz.Bundandır ki; sosyal-gerçekçi konuları işleyen şiirlerin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha tekrarlıyorum.
Epeyce uzun oldu ama,Mesleğimle de ilgili olunca şiirin konusu,tut tutabilirsen öğretmen çenemi.Affola şairi.
Sizi Kutluyorum,
Saygılarımla..