Aklımın uçurumundayım kışın ortasında

Baharı özlemle bekleyen kardelen

Sanki bendim baharı geciktiren

Kara bulutları bu şehrin ufkunda toplayan

Radyolarda hüzünlü makamları dinleten

Sanki bendim dünyada akan yaşların

Söylenen tüm kirli yalanların mimarı

Yapılan tüm hataların kaynağı benmişim



Aklımın uçurumundayım yalnızlığın ortasında

Bir karanlıkta ilerlemekte bedenim

Sürükleniyor bir yalandan geriye kalan hüzünde

Ruhum geri dönmeye hazırlanıyor bedenime

Ve bir bir çekilen eller uzanıyor bana

Hangi yüzle geliyorlar bana

Ar damarları tamamen mi yok oldu

Hani bendim tüm hataların yalanların sorumlusu



Aklımın uçurumundayım ihanetin ortasında

Bir yalana esir etmişim yüreğimi

Sevgi sanmışım cani bakışları

Sarmış bedenimi ihanetin sarmaşıkları

Ben sadece gülleri görmüş

Ruhumu kanatan dikenleri yok saymışım

Bir gaflet uykusunda huzuru aramışım

Bilememişim ki tüm hatalar bana yüklenmiş



Aklımın uçurumunda karanlığın ortasında

Her sabah dünyayı selamlayan güneş

Artık ışıklarını esirger olmuş

Odamın karanlığını mahkum eylemiş

Saf yüreğim her şeye inanan beni

Artık o bile küsmüş suskun ruhuma

Karanlıklar sessiz çığlıklara çevirmiş

kahkahalarımı ümitlerimi çalarak

Aklımın uçurumunda mateminin ortasında