Ekliyorum susuşlarını isyanıma
Bir tufan oluyor kopuyorsun
Kalbimin orta yerinde
Kimsesiz yalnızlıklar kalıyor geriye
Ve reyhan rengi acılar
Sesini arıyorum ve yokluğunu
Bekleyiş diyorum susuşlarına
Adını yokluğundan alan

Oysa bir cemre düşerdi her bahar
Vişne sürgünü yollardan
Dağılırdı kış uykusunun yorgunluğu
Bir güneş doğardı kollarının arasından
Şavkını gözlerinden alan
Adına sen derdim güneşin
Ayçiçekçiği dönerken yüzünü gözlerine

İsyanım büyüyor hasretinin açtığı karlı yollarda
Puslu yarınlar kalır geriye
Yükü ağırdır artık anıların
Dolaşır tüm hüzünlü sokakları
Adına aşk demişler ilkel acıların ertesine
Ay ışığına karışıyordu ağlayışlarım
Gri sevişmeler kalıyordu geriye

Sürükleniyorum yüreğimdeki rüzgara
Adına sen diyorum bekleyişlerimin,

Susuyorum

Hüzünlü nağmeler takılıyor ıslığıma
Bölüyor geceyi ve soluğumu
Cevapsız sualler düşüyor zihnime
Sen deyip bir susuş daha ekliyorum sesime
Titriyor sesim karanlığında gecenin
Üşüyor mısralarım
Takılıp kalıyorsun kalemimin ucuna

Yüreğim bir kekemedir
Ardında bıraktığın yollarda
Büyütüyorum sessizliğimi adına sen diyerek
Yıkıyorum yüreğimi hiçliğin ırmağında
Adın kalıyor bir tek geriye
İmlası bozuk aşkımdan

Gürlüyordu kalp atışlarım
Gökyüzü yağmurda nasıl gürlerse
Duruyorum hayatın solgun şakağında öylece
Sevmek cesurların işiydi
Onlar kalırdı sevgilinin yüreğinde
Kurmazlardı ayrılığın saatini
Ve ben
Cesaretimi sunuyorum adına sen diyerek