Sultanım...
Tahtını, ay ve yıldızlar süslemiş,
Suretime yansıyan ne varsa, saf saf durur emrinde.
Babam dediysede bana, verme kendinden taviz,
Edemedim, kapındayım.
Derdim titretir beni.
Derdim dilime musallat,
Bir seni zikr eder, Sen bin olursun.
Binler ile çoğalır, beni sende boğdurursun.

Nur nedemek bilirim.
Bilirim de, gözlerimle şahit olmadı ferim.
Eğer bakılamayacak gibiyse,
Dokunsan yakacağından eminsen ve dokunmadan edemezsen.
Melekleri görmesen bile meleğe benzetirsen.
İçini huzurla dolduruyorsa varlığı.
Yokluğu geceye hacet bırakmıyorsa.
Bana bu hisler hücum eder.
Nur -u sende görene bir aman ver Sultanım.

Ey gönlü gönlüme yakışan...
Yoksulluğu bağlayıp getirseler önüme,
Senden mahrumiyetliğimin karşısında, zenginlerle anılır ismi.
Beden hasta olsa, ilacı sen var sayar,
Ekmeği kokuna, Suyu lutfuna değişmez.
Bir avuç buğday misali avucuna tutundum.
Öyle bir ek ki bağrına, haşr olayım Sultanım.

Anam bana der gözümün nuru oğlum.
Şaşıyorum sen varken bana nasıl nur diyor.
Ateşimi sen yaktın, varsın sönmesin ama,
Bari seni ısıtsın, ele verme Sultanım....