kanayan ıslığımla ıssız sokaklarda aylak aylak gezerken
hangi çaylak aşk kesmeye kalkar ki yolumu!
yaramdan akan naramı vurursam kaldırımlara
tek tek çatlar taşlar
çiçek düşürür caddenin süslü ağaçları.

başımın belasıyım
koltuğumda bir şişe şarapla başlarım akşama
sigaramı ateş böcekleri
fenerimi yıldızlar yakar;
mahallenin haylaz çocukları teneke çalarken peşimden
laf dökerler pencerelerinden sarkan kızlar;
şehrin zalimiyim belki de
nereden bilecekler ki
yürek eşinden kopmuş bir adamın halini!

bilirim
ben değil
benden başkası çevirir benim çarkımı;
ama çizerim elalı gözlere bakanları uğradığım kerhanelerde
bir kelamla vururum gamzeli fahişeleri,
herkes bilir ki
gittiğim meyhanede keman susar
kırılır ney,
yalnız ben dinlerim
ve benden başkası söyleyemez benim şarkımı!

aylak aylak geziyorum işte!
çeşmelerden bir yudum su
kuytulardan bir yatak istiyorum utanarak,
bu yalnızlığın ehli oldum artık
hangi çaylak aşk çıkabilir ki karşıma!

ö.n