Öğrendim ki çok anlamlı cümleler acıyı küçültmüyor
Ve bildim ki yazılan her yazı alnıma sürülmeden silinip gidiyor.

…

İyim işte bildiğin gibi
Dudaklarıma sokulan sigara birkaç çarpık cümle düşürüyor düşüme
İncinmeden üflüyorum yeni günün açılan yaralarına.
Yara tuz ya, eşeledikçe kanamayı tetikliyor.

Rahatım artık, beynimi kemiren aşk üçlemesinin
Saf dışında kalan kırılgan yanıyım.
İçim bilir ya yarına açılan pencerenin tozlu nefesiyim
Her geceye bir ah bırakıp usulca köşeme çekiliyorum.

Aynı şeyler hep, kırılgan gülüşlerimle örseliyorum düşünceleri
Düşünce bu ya iliklerime kadar sorguluyor
Kaç kez kırılır insan?

Tedavülden kalkan ilaçların prospektüsü gibi buruşmuş avuçlarım
Kelebekler bile iki güne sığdırmaya çalışırken incelikli hayatın kahkahalarını
Son defa uyanır gibi geceye besmelesiz dualarım düşüyor.
İçimde bir deniz
Deniz ki yüzünü göğe çeviren devasa cümlelerin kanayan dalgası
Vurgun yemişçesine irkiliyorum.

Sen yine aynı köşeden gülüşlerini haylaz bir çocuğa çevirirken
Annemden habersiz vuruluyorum soluğumdan.

Soluğumda garip bir ağrı
Bir sigara daha dillendirip yeni kentlere yeni şiirler bağışlıyor.

O şehrin kalp ağrısında gülümseyip geceye anlamsız cümleler biriktiriyorum
Sağa dönsem bir çocuk, solumda karaya vurmuş bir cenin.

Mahcup gülüşlerini soluksuz uykulara bölüp
Senli kente kayıp ilanı düşüyorum.
Ne çok gidişlerin var senin be oğlum
Uyan artık.
Gün geceyi doğuralı çok oldu, yeni acılar bekletmeye gelmez.