9.3 şiddetli Endonezya Depremi ve Tsunami kurbanlarıa ithaf

ah be deniz…!
ah be deniz…!
ne çok sevmiştim seni
kumunu, güneşini
yunusunu, istiridyeni
ne çok…. ah be deniz…!

öyle tutkundum ki sana;
uğruna şiirler yazmış, türküler yakmıştım…
sende bulmuş her şeyi,
ilk aşkı sende tatmıştım

o güne kadar
sen hep can verir…hayat verirdin
seni ana bilir, yar bilir
sere serpe kucağına serilirdim

dosttun, sevgiliydin
en ateşli sevdaların yaşandığı…bir güzel düştün sen
balıklarıyla, martılarıyla
bir şarkı, bir roman
yakamozlarda parıldayan…muhteşem bir gülüştün sen

ah be deniz…!
ah be deniz…!
ne çok severdim seni

bir gün;
dindirmek için kasırga kesilmiş öfkeni
binlerce millik…
en çılgın en vahşi tsunamileri
salıp üstüme…apansız sobeledin beni
dalga dalga kusup…
bütün isyanını kıyılara
ıslak ölümlerle doldurdun heybeni

ölüm arzusuyla köpürüp kabaran…
kudurmuş katil dalgaların
içimdeki deniz fenerlerini…bir bir söndürdü
hunharca yağmalayıp…
ölüm öpücüğü kondurduğu…o cennet sahilleri
nuh tufanından beter etti
yüz binlercesinin kefensiz yattığı…
çamurdan mezarlıklara döndürdü

vurgun yedi milyonlar
katran karası, çamur deryası
lapa lapa ölüm yüklü azgın nehirlerde
acılı analar,
boynu bükük öksüz-yetimler kaldı
yerle bir olmuş ıslak şehirlerde

/ocaklar söndü…Asya harabeye döndü/

nice düşleri, umutları boğup…
yıkarak kumdan kalelerini
alıp götürdün…kovasını küreğini çocukların
ölüm şerbetiyle doldurdun köpük köpük
o minnacık yüreğini çocukların

oysa katledip…
anaforunda yuttuğun…
binlerce çocuğun sevecen gözleri…senin gibi mavi
hayalleri kumda bir evdi
sen dalga dalga köpürdükçe…
onlar seni
pamuk şekeri sanıp
çoooook…çok sevdi
a deniz…!

kumsalda ağlaşan çakıl taşları
söyleyin…!
kim öptü beni?
neden bu kadar ıslak dudaklarım?
ağzımdaki küflü su tadı nedir?
niçin bu kadar ağır göz kapaklarım?

her yanım sızı
sırça fanus gibi…tuzla buz olmuşum ben
cansız gövdelerin yüzdüğü…
vahşi bir deniz çalkalanır yüreğimde
artık bir yudum deniz bile istemem
.
bakma gözlerime öyle
masum masum deniz…!
çek git başımdan
kabuslarımda…buram buram acısın sen

keşke Tanrım ölü bir balığa döndürseydi beni
yaşamasaydım, görmeseydim…
başımıza yağdırdığın bunca laneti
doyamadan ölenlerin
öksüzlerin-yetimlerin ahı tutsun seni
affedemem bu ihaneti
küstüm sana…
fırlattığım her taşı ver geri…!

bilmiyorum…!
isyanımı yenebilir miyim
seni yeniden sevebilir miyim
tutunabilir miyim dalgalarına
yatabilir miyim…kanla yıkanmış kumsallarına
binebilir miyim yolcu vapurlarına
bilmiyorum…!

ah be deniz…!
ah be deniz…!
ne çok severdim seni
kahpe deniz…!

bilmem…!
belki de suçlu
sen değil
bizleriz…….

//…sahibinde acır her yara…//


26, Aralık, 2004

*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank, 2006