Ölümnâme

"Her ölüm haberi, tüm diriler için Azrail’in ayak sesidir."


Tadanlara…

Geldiniz, gördünüz ve
Sizle gitti öğrendikleriniz.

Geri gelebileydiniz acaba
Oralardan bize ne haberler getirirdiniz?



Tadacak olanlara…

Geldik, buradayız ve
Gün be gün öğreniyoruz.

Sırası yok
Varsa da biz bilmiyoruz.

Her canlı tadıyor eninde sonunda
Bekliyoruz, unutmak rahmet
Unutuyoruz şükür.

Dalıyoruz
İşe güce
Hır gür

Ölüm yok gibi!

Sonra bir haber
Bazen en yakınımızdan
Dünyanın bir ucundan ya da.
Sarsılıyoruz, hatırlıyoruz hemen…

Oysa parça parça geliyor ölüm
Saçlarımıza belki en önce
Tel tel ölüyoruz
Sonra dişlere

Belimiz bükülüyor
Gözümüz görmüyor eskisi gibi
Kulağımız bile pek işitmiyor zamanla
Saçımızın, sakalımızın ağarıyor kalanı

Unutma, unutma bak bana
Der gibi hepsi…

Unutuyoruz ama
Şükür, unutmak büyük nimet.

Yirmi altı yaşında
Nasılda güçlü oluyor insan.

Şanslıysa otuz üç yaşında
Fark ediyor âlemi biraz.

Kırk yaşına gelince
Ne mutlu ona ki
Sorgular hayatı.

Anlarsa eğer
Susar artık.
Konuşmaz pek, yapar
Sorana söyler sadece

Azrail artık daha sık hatırlatır kendini
Her ölüm haberi, ayak sesidir, sezer
Her tadanı saygıyla uğurlar.

İnsan olan, olabilen
Bilir artık, ölümde
Büyük nimettir
Şükür…

Ölümü yaratan Allah’a sonsuz şükrân.


03.52 – 14 Mart 2011 / Pazartesi - İstanbul