Azatlık birkaç nefes değil mi?
Şu dünyadaki tüm telaşımız…

geçmişimiz kovalamazsa arkamızdan
gelecek kaygıları karşılar köşe başından
durup dinlenme fırsatı da vermez ha
yıllar amansız bir koşuşturmacada

en zor verilecek cevaptır belki bu
kimine göre cevap bile gerektirmeyen soru
durup karşılamak mı yoksa koşup yakalamak mı?

Aslen karşılamak hep mutluluk barındırır içinde
uğurlamak ise nem altı hüzün serper gözlere
Oysa bu alışılageleni olmalıdır hayatın
Çünkü hep birileri karşılanır istasyonlarda
yada uğurlamak icap eder gidenleri otogarlarda
hep makinist olmaz karşılananı getiren
bazen doktor bazen ebe teyze olur gülümserken
ve hep giden sadece gitmez bu şehirden…

En zor verilecek cevaptır belki bu
gitmek mi kolay yoksa kalmak mı

yüklenemediğini hiç kimsenin yüklenmek
söylenmemiş neyse şimdiye kadar onu söylemek
önce diğerlerinin doymasını beklemek…
Hulusi Kentmen rol ve havasıyla
bir babacanlık iliştirilmiş ki ruhumuza
bu sebeple hep zoru seçer olmuşuz hayatımızda…

Bırakıp gidenin durumu bilinmez ama
kalmamız seçilirken bizden habersiz
Kader denilen döngüde
tüm dünya telaşı bir yana
uzaklarda olanlara duyulan özlemle
nefes almak bir yanaymış aslında….