HiçKırık

anı kırıkları batarken böğrüne gecelerin
sayıkladığımız anların yorgunluğuyla düşecek
son yaprağı ömrümüzün...
çaresiz ayrılacağız birgün tatlı bir kahverengide...

zayıflayacak su
pamuk gibi ellerini özleyeceğim sevgilim
ama sen en uzun çölüydün acılarımın
kuruyacağım....

çiy kokulu bir sabaha düşecek yolum
ayağa kalkacak hastalığım saçlarına tutunarak
en son telaşıyım yanağına düşmüş kirpiğinin
daha da sokulacağım
sen de bitmelerin soluksuz soğuk gövdesine...

yaraları dinmeyince ışık yoksunu sokakların
o çocuksu çilek rengi sesini içimde tutarak yürüyeceğim
evlerin is kokulu mutsuzluklarına
sesinin yankısıyla övünecek bütün yalnızlıklar
belki senden çok sesinden çok
özlerdim ismini söylemeyi tanımadığım insanlara
söyleyeceğim...

affetmeyeceğim sensiz gelen mevsimleri
kapının eşiğinde bitecek bütün dünya
sorular yanıtsızlıklarıyla ıpıssız
hiçbir çıtırtıya tahammülüm yok sevgilim
göz altlarını çok öperdim büyümeden kaybolmuşluk
kayboldum
kayboluyorum
kaybolacağım...

artan yoğunluğuyla bastırırken sessizlik
göğü sarartırdı beni unutuşun
benimle beni unutmayı paylaşsaydın
ağlamazdı şiirlerin umutsuz kanı
seni yalnız ben böylesine sıradışı sevdim sevgilim
yalnız ben böylesine sıradışı öleceğim...

ayaklarımdan başlayan sızıyla susacak kuşlar
cesur bir ağaç hışırtısı arayacağım sonumu avutacak
cebimdeki şiir kırıntılarında habersiz gülüşlerin
biliyorum yollar benden sonra da bitmeyecek sevgilim
zaman kaygısızca akacak bir yalnızlıktan diğer yalnızlığa
dilekler tutulacak kayan yıldızlara
dargın yüreğim seni kimselere söylemeyecek...

hadi balkonuna çık rüya iklimlerimizin
koyu yaz yeşili bir ara zaman diliminde
inan düşlemen yeter ellerimi tutmayı
ben gerçek nedir bilmem seni sevmekten başka
içine düştüğüm bu uzak yalanın yakın yalınlığıyla
kalacağım elinde tek gerçeğimin
yokluğuna bile kıyamadığımı bilemeyeceksin sevgilim
kimseler bilmeyecek...


cesur uykulara daldığımı duymayacaksın belki
belki ağaçları bezgin bir sonbahar sanacaksın
ilk ve son gidişimi
bu son sensiz sana gidişimi
tüm evrenim kırık
bil ki hiçbir gidiş bu kadar sonsuz olmayacak
hiçbir kırık bu kadar kırık
güzelliğin kadar büyük ve sonsuz bu ayrılığın
uzaklığın kadar yakın ve gerçek bir kavuşmak olduğunu
bilmeyeceksin sevgilim
kimseler bilmeyecek...

Kağan İşçen