Ellerini bende unuttun Lea
Okunmuş sudur vaftiz edilmiş bir ömrün kutsal anası
Kırılır buzlar düşürme yüzünü soğuk karanlığa
Bak işte üvey bir adam ıslak
Üşümüş bir sokak köpeği kadar kederli
Ve bulutlar mordan kızıla mülteci
Git tutma elimi Adımı değiştirdim
Düğmesiz kefenler giydim geceleri
Bir de köşe başi fahişeleri Lea
Adresleri kırık aynalarda siyah beyaz
Küflü dudaklarıyla Öperler kendi cesetlerini



Lea beni hatırladın mı
Adın yasaklı kadim kitaplarda
Ezberimde bu yüzden bütün ayrılık söylenceleri
Ezberimde havada buz tutmuş göz yaşların
Düşmeden parçaları beynimin Mart’a
Ölmeliyim Lea doğduğum gün



Anımsa Lea
Ne kadar yakın dururdum uzaklarına
Bir sunağın kalıplarına dökülürdü yüzüm
Üşümüş ellerinle sıcak lavlar dökerdin
Bir yanın Züleyha
Bir yanın hüzün



Mumdan bir yontu değilim Dokunsan anlardın
Üfleyip gitme ağır bir kent ölüsü bırakıp ardından
En uzun çığlığımı bıraktım sokak başlarına duymadın
Soyut bir masalmışsın Lea
Bir şiir kanıyla yazılmış öznen
Tek tanığın bir şair ölüsü avuçlarında
Sevmediğin hiç bir şey senin değil ...
Bu yüzden sesime düşer kuşların kaçak gölgeleri
Biliyorum ama Lea
Bilinmedik ayak sesleri var kalbinin sokaklarında
Bu Yüzde terkediyorum Kirli şehirleri

Bütün gitmelerin ardınan kan döke bilirsin...












C_Ç
---
4_MART

2011_