uzaklara yakalanır aniden gözlerim
yanar kara bir sevda içimde
bakışlarımdan uzak
asılır kirpiklerime mazi
içten bir ah
küle döndürür beni
dudaklarımda üşür nefes

geriden bakar suretin heyhat
çehren bana dönük
göğün çerçevesine çakılır
soluk bir vuslat
renksiz bir mavi süzülür
gözlerinden ebemkuşağının
manasız bir bakış salınır boşlukta

ey ulaşılmazım
beni çağırır mısın bulutlara

susarım dilim lal
beklerim gönlüm aşikar

ağırdan bir heyecan
içten vurur seni pencereme
cesaret alır hislerim
ellerim
uzanır gecede saklı bir sabaha
ey el değmemişim
içimde sen sustukça
kudurur yüreğim
koşmak ister uzaklara

yüreğim ince bir kağıttır ucu yanık
ve sen kalem olursun
yazarken kırılır kelimeler
heceler sancılı düşer satırlara
yazarım
yazarım da
yazdıkça seni yaralar kalem

hummalı bir bekleyiş
okunmamış mektuptur oysa
asrın tozlu sandığında
bir daha geriye dönemediğim
geçmişim gibi
açsaydın o kapalı nağmeyi
bilirdin çaresizliğimi

hatırla gülüm
gölgelerde sever güneşsiz her gün
ah nasıl bir ağ ördün
karanlığında çürüdüğüm zindanın

bitmeyen bir şarkıydın dilimde
ve yarım kalan bir şiir yüreğimde
susma konuş
konuş ki
inanayım yalan da olsa sözlerine

ne olur
beni bir bahar geleceğine inandır
bu benim sonsuz memnuniyetim olacaktır

seni beklerken kumsalda
pelikan hüznüyle
kanar içimde mavi bir umut
düşer keder yollara
uzanırım
uzanırım da
dokunamam hiç bir yerinden aşka...