2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1175
Okunma
mevsimin,yere göğe sığılmayan günleridir
uykusuz geceler birbirini kovalar sadece,
ne aranan kendini bilir
ne arayan itiraf eder bunu kendine
alışılmamış isimlerdir,
aynı yastıkta uyuna kalan
her yeni kişide bulunmayan,
aranan kaybedilendir
her gün bir başkasına inat
unutulamayan
bir gece koparak karanlıklardan
fısıldayarak adımı uylaklar gibi
ansızın girmiştin dost sohbetlerine
bir ceylan ürkekliği ile
kar çiçeği masumiyetinde
hazandı,
yapraklar savruluyordu
sütten kesilmiş bir çocuk kadar yalnızdı
her akşam şen kahkahalarımızla yankılanan caddeler
geldiğin gibi...
usulca...çekip gittiğinde...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz