kül rengi yalnızlıktır mazi
birikmiş kayıp hatıraların yazgısı
arsız huzmesinde gölgeliyor
aşinası olduğum munfasıl dokunuşları
nihayete ramak düşlerin suhunetinde
senli geçmişi unutmak mı?
yüz sürmek mi gerçeğe ?

gidişinle yokluğuna yar olduğum
temayülündeyim
yüreğimde sütre-i beyzaya yansıyan isminin
paraf ettiğim şiirde
bilâ-istisna duygular
memhur umutlarıma vasîl
bize dair ne varsa nihayet-ün nihaye
beni mahkûm seni azad ediyor

şehrin en kalabalık caddesinde
kaldırımlar arz-ı endam
sadece ben ve yine ben
tabelalar kümelenmiş insanların telaşına şahit
mazinin ayak sesleri uğulduyor kulaklarımda
bilmiyorum farkında mıyım?
her güneş batımında bir günü
ardıma iliştirip sonsuza yürüyorum
geleceğin yontusunda geçmişin törpüsü

not düşüyorum
günün muhasipliğine ardın sıra
zaman değirmeninin tik tak sesleri ilan-ı iflasıdır
nazarına biçemediğim pahanın
yenilmiştim ihtiraslardan geriye kalan hüznüme
canın cehenneme
hiçler bana kalsın verdiklerini al
gözünü doyurmayan göğüs kafesine koy
bıraktığın bakiye “yokluğun” bana kalsın
al hadi al alabilirsen


Şiir,yorum:Mustafa ZORLA

Resim:Nuri CAN

Seçki kuruluna sayfama değerli katkılarından dolayı teşekkür eder saygı sunarım.

Sayfamı ziyret eden tüm şiir dostlarına selam olsun.saygılar.

M_ZORLA