ELVEDA

An vuslat anıydı
On ikinci ayın, on ikisi
Derin sancılı bir gece vakti
Akrep ve yelkovan on ikiye mıhlanmış
On iki ye endekslenmişti hayat
Her şey on iki
Hedef, atış, isabet on ikiydi
Belli ki karar alınmış
Darbe planlanmış
İstilaya gebeydi ihtilal


İlk darbe sol yanıma indi
Sarsıyordu bedenimi her vuruş,
Sanki ihtilal marşına ritim tutuyordu yürek,
Emin, kararlı adımlarla geliyordu dalga dalga
On iki şiddetinde bir deprem sarsıyordu
Travma geçiren beyin kıvrımlarında
Artçılara karşı koydum
Direndim, sabrettim
Direniş kısa sürdü
Teslim almıştı her zerreyi
Bir ince sızı başlamıştı
Ilık bir meltem esiyordu
Ateş kor oluyordu an be an

Ucu belirsiz yaşanılan aşk
Heyecan ve ahenk
Engerek hislerime denkti
Engellere kurulu darağacına asılı umutlarım
Veda gözyaşlarıma ısmarlanmış dizeleri
Elimde avucumda kalanlar ile birleştirip/
Son defa yazıyorum
Veda borcumdan kalan bakiyeyi de
Avuçlarına bırakıp
Sana veda ediyorum
Hoşça kal türkülerimin güftesi


Engelli umutları
Yeryüzünün en derinlerine gömerek
Senli hülyalara veda ediyorum
Yaşanmışlıklardan kalan yıkıntı sebeptir
Silmeyi beceremediğim gözyaşlarıma dokunamayan ellerimi
Duaya açtım senin için
Yaradanımdan
Dileyebildiğim en iyi dileklerime
Âmin diyorum

Bilesin
Hesabın dökümüdür
Sen ey sevgili, sen ve aşkının toplamı
Eşittir hicran
Ben ve hicranın toplamı
Eşittir acı
İşte senden kalanlar elimde
Veda sözcüklerim dilimde

Bu veda son borcum olsun
Dizelerimde ödeyemediğim
Ödemesi son nefesime kalan
Boynumun borcu sevgimi sarıp bohçama
Şiir sandığıma bırakıp
Alıp sol yanıma aşkımı
Öylece,
Kimsesiz, sessiz gidiyorum


Elveda içimde kanayan yaram
Gönlümde denize sığmayan karam
Sensiz hayat bana haramdır haram
Tabip derman olmaz derindir yaram
Elveda

M.ZORLA