‘…ve sen daha demincek
yıllar da geçse demincek
bıçaklanmış dal gibi ayrı düştüğüm
ömrümün sebebi, ustam, sevgilim
yaran derine gitmiş
fitil tutmaz, bilirim
ama hesap dağlarladır
umut, dağlarla…’

A.Arif




/…seyduna dedi şahrud
seyduna ‘al götür’ bizi
surlarında bir anka kuşu
alamut kalesinin, yitik…/




kutsal ittifaklarda katmerlendi masal
‘uzun ince bir yol’ düştü payımıza sararmış yapraklardan
yeni bir çağ başladı yozlaşan insanlara umut niyetine
çiy tanesi iliklerimize işlediğinden beri mutlu yarınlara uyandı ümidin feri



ve dağlarda çiğdemler
ve yüreğim nevruz
ve gözlerimde eşkiyalar
adımlıyordu büyülü coğrafyamı



kan ter içinde geçiyorduk yamalı nehirlerini
nice kavimlerin mezopotamya ovasında soluklarımıza ritim verip



/…‘eşkiyalığım dağlardandır’ dedi seyduna
yücesine sığamadığım yalnızlığıma
beklenmedik intiharlar kuşanırım
ruhum içimde bir ateştir bilmelisin
ki hiçbir alev yak(a)maz k/özündeki ateşi…/



şiirlerle doğarız dokunmayın kifayetsiz satırlarımıza
tenhalarda yitirdik biz saydamlığı bundan çok evvelce
kalabalıklarda ondandır insanın insana güvensizliği



ah şairim;
kelimelere çığlık ekip yüreğimi hıçkırıklara boğma
toparlan da gidelim, dağlanmak için hoyrat acılara



dağlar bekler
dağlar umut
dağlar hasret
dağlar keder
dağlar…
kimsesizlik saklar heybesinde



dağlar bizi çağırır
gel-sen heybetinle
yol göster usta!






fulya/şubat2011