günler perişan
gece koynumda kedi aklı




gitme kal diyemediğim hislerimden çıkan ay
aynaların önünde ruhuma derin giz
zaman sarı çiçeklerden seslenir sessizliğimi
off...
nereden geldi kapıma
güneşe kızan konuk
sevdalı mıydı cehennemimde biten
hüzünlerimin başak saçlarına
nasıl da giydiriyor siyah eteğini
duygularımın biçimlenen parçalarına
sıçrayınca bulut bulut gökler üzerime
fısıldaşıyoruz sürgün yolculuğa





aydınlık vurmaz gölgelerde duruyor gövdemiz
damarlarımdan inen incecik sabahlar
tülleniyor ikindi gülüşleri gözlerime
birkaç adım atın da bakın
grisiz yüzüme




sinsi sinsi sevinçler akıtacak mavisini uslu çiçeklere




soğuk gecelerinizden geldi yoksulluğuma
karanlık duvarlarda yağmurlar
yorgun ay’ın aklını da soktunuz başıma
off...
hiç güneşler açamadı gidişlerim
avuçlarım bomboş
kimse dokunmasın tenime
değmesin diye üzerimde siyahlarınız/beyazlara
kendimi ölüm yalnızlığına çektim
kimsesizliğimde yok ağrıları uzun ıslıkların
ki
düşlerinize de ceket giydiremem
açık bırakın ışığını kentin
yüzüm saklansın
ağaçlarınıza




ruhlarınızda uykularınızdayım

iyi geceler dilerim.