Başka Başka Değersiz

kimseyi kaybedecek gücüm yoktu
belki yalnız bunun için yazıyordum
hasta yataklarında isyan kusarken
anne şefkatinden yoksun çocuklar
ben bilerek ve isteyerek
kaybetmeyi kaybettim
evlerine kapanınca ten sıcaklıkları
terkettim kaybetmeyi
bütün mülkiyet duygularından uzak
ve dileyerek
kimsesizlerin kaybetmesizliği olmayı


şiir bir kaybetmeme korkusuzluğuydu
çok çok ölümdü sonu
çok değerli
çok sevgili
akşam yürüyüşlerimin konusu
ve ey sabahlarıma ipotek koyamayan
sahip olmak hırsı/zı
ar sızısı
tarihteki kötü atık
sırtına majestelerinin
yastık
fıstık
gibi
köleninse
toprağı metrekare cinsinden kiralığına
son uykusuna
mülkiyet duygusu...

koyun koyuna gündüz düşlerimiz
daha başka ve ortaklaşa birleşecek birgün
çünkü kaybetmelerimi düşledim
gerçeği için
dolu dolu bir temmuzu
kaldırım kenarı çiçeğinin şekilsiz büyüyüşüyle
paylaşabilmenin

çocuktu bana baktıklarındaki
andaki an dışılıktım
değersizliğiyle değerli
çocuk
ama büyüyen ve daha büyüyecek
gözyaşı kusuyor diye hasta yataklarında
anne şefkatinden yoksun çocuklar
kaybetmelerimi kaybettim
terk ettim
edeceğim
mülkiyet duygusunu...

kaybedeceğim bir şey yok
başka başka paylaşmaktan başka...

Kağan İşçen