Tut ellerimi aşk
Uzak bir yolculuğa çıkalım birlikte
Çok uzaktaki bir ağaç altında
Bir kahve molası verelim
Genleşen günlerin mezarlıklarından geçelim
Dudağımızdaki korkulu türkülerle
Tamamlanmayı bekleyen şiirlerle ısınalım
Aşkın şirazeli yollarından kesişerek
Dökülelim bir menzilde birbirimizin yüreğine
Karışalım tutkulu bir öpüşmeyle
Mutluluğun en son demine.

Çok uzaklarda kendi koyunu arayan gemiler
Gözlerime sokulan güneşin ışıkları ürkek
Kalbim aşka çarpıyor
Ben aşınmış kayalara
Yüreğime çöreklenmiş bir sevda
Ve ben yokluğunun alabora olmuş
Hüzzamlı kıyılarındayım.

Ne çok oldu bir bilsen
‘Üşüyor musun yârim’? diye sormayalı
Dingin ellerinin güvertelerinde
Uzakları izlemeyeli
Yarını ateşlere atmış balıkçılar
Dünden kalan ışıkları süpürüyor
Eski bir zaman kösteğinde ben
Zencefil kokulu baharları bekliyorum
Gel yar,
Uzat yüreğime ellerini
Sensizken çok üşüyorum…

Selahattin Yetgin