İsyan etsem de artık yalvaramam,
Bilirim ki sözüm geçmez gönlüme.
Aşk yakar beni,yakar çölünde.
Itır ıtır koksa da gülleri çiçeğin,
Sessiz geceye ortaktır sevgili ile hayalin.
Dolar ansızın,bomboş bakan gözlerin.

İliğimizde çürüse de her daim kin,
Büyürüz aşkla biz için için.
Sonra hep aynı devinim,
Aynı ses ve yanık sevgim.
Ama buluşamaz hiç gözler,
Akıl düşünür,şüpheye düşer.

Aşk yakar,yakar beni çölünde,
Ölmek için değil sevmek için.
Biz büyürüz onunla için için.
Gönlümüz de gömülü kalsa da,
Sabır eder gocunan yanım,
Durmaz aşka dair yakarışım.

Bir tramvay geçer hayal ülkemden,
Gül yüzünden bal çalınmış gülü,
Göremeden geçer giderim yeniden.
Ağlatmaz sessizliği;ama yakar gülüşü.
Çünkü aşk yakar sevenleri çölünde,
Tutmasa da ellerini aşıklar birbirlerinin,
Sevdikçe büyürler için için.

Şerefimdendir;çıldırır tüm hisli mısralarım,
Anlatamaz yine de seni,senli yalnızlığım.
Ne kadar da uğraşsam da esasında nafile,
Aşk yakmış beni,ben yanmışım çölünde.
Doğmasa da beklediğim güneş artık,
Kitaplarıma ağlarım,içli,hisli ve yanık…