Sen hiç ağladın mı baba?
Ben senin hiç ağladığını görmedim.
Sadece durgun halini, mahzun duruşunu bilirim.
Seni gözü yaşlı görmeyince,
Senden uzaktayken inan hiç üzülmedim.
Sen hiç ağladın mı baba?
Ben senin yalnızca çektiğin ofları bilirim.
En son kimi yolcu ettin yüreğinden,
Şüphem yok,
Şüphem yok beni sevdiğinden...
Sen hiç ağladın mı baba?
Ben seni annem ağlarken onu teselli ettiğini,
Sonra yumruklarını sıktığını, çaresizlikten
O yüreğimi yakan bakışlarını,
Benden kaçırıp, ardını dönüp gittiğini bilirim.
Sen hiç ağladın mı baba?
Ben başka babalarının ağladığını gördüğümde,
Senin taş yürekli olduğunu,
Hatta beni sevmediğini düşünürdüm.
Gittiğim senden uzak yerlerde
Ben seni, hep seni düşünürdüm.
Ağlamadığını şimdi daha iyi anlıyorum.
Aslında senin hep ağladığını,
Benden sakladığın gözyaşlarını hep içine akıttığını,
En son veda ettiğim yerde
Yüreğinden gözyaşınla yolcu ettiğin yerde
Baba, ben hep seni arıyorum…


Ereğli, 24 Kasım 2006

Yüksel Erentürk YILMAZ