Gittiğinden beri
Hiç açılmadı sokak kapısına kapım
Aydınlıkları gözlerime haram kıldım
Benzim attı sarardım boydan boya
Giderken çarptığın kapıya yaslandım
sindim öylece dilim lal oldu konuşamadım
Çömeldim bir köşeye gidişini defalarca izledim
hiç gitmiyorsun gözlerimden
Ardından çekip tetiği vuracaktım seni
Ellerin ellerime değmişti tetiği çekemedim
Mahkum edecektim seni gönlümün zindanına
Kuytusunda müebbet verecektim
Girmeseydi yüreğin yüreğime.
Gözlerin gözlerime değmeseydi gözlerini oyacaktım
Kıyamadım titredi dudaklarım, ardından öylece bakakaldım.
Seyrettim yüreğime basarcasına ezdiğin kaldırımları
Yoksul bıraktığın kaldırımlara büründüm.
Her yeri ıssızdı sensiz bu sokakların
Her köşesinde ürperdi yüreğim,
Sensizlik boşaltmıştı baştan sona sokakları
Bütün sokak lambalarını yumrukladım,
Kaldırım taşlarına tekmeler savurdum
Boşalttım zulamda ne kadar öfke varsa gecenin ayazına
Adını anarak sokak sokak süründüm
Ey isimi geçince dağlarımda depremler yaratan kadın
Fırtınalar kopardı gidişin her yerden esintin var suratıma
Taş taş üstünde durmadı gönül dünyam darmadağın
Korkarım ki sonum olacak bu gidiş
Vazgeç neresiyse seni sürükleyen durağın.
Ufukta her gece umutlarıma kurşun sıkarken
Geriye dönmeden kaybolan gün batımının ahengidir ismin.
Zaten uzadı geceler sabaha hasret gözlrinsiz gözlerim
Bilmezmisin ki olmadığın her saniye seni özlerim
Şu sessiz kaldırımlara gözlerin değdiğinden beri
Sabit nöbete çektim gözlerimi
Titrek dizlerimi taşımakta zorlanan ayaklarımın
Uğrak yeri bu kaldırımlar
Varlığını gören her yer benim vatanım.
Sensizlik kesti soluğumu
Nefesime göz dikmiş
Bir cellat gibi çöktü üstüme yokluğun
Vuslata son veren ayrılık hançeriyle kesildi damarlarım.
Gözlerinsiz gözlerimden anlamsız bakışlar mevcut şimdi
İsminsiz dilimde hiçbir şeyin tadı,tuzu yok
İntihar kokuyorum zaten sensiz geçen zamanımda
Nefesime kasdetmiş celladım gelsin
Çeksin ipimi
Nasıl olsa kesilmişim şah damarımdan.


Mehmet Zafer