sende/yim işte
duyuyor musun?
bağrımdaki kalp sesim
soluduğum havandan vurmakta…

sakladığım yaşam katığım mavinde/n
çıkarıp nasipleneceğim artık

sarısabır çiçeğiyle
ne çok büyüttüm içimde seni

ayrılığın isyanımdı
çokça eksiktim, eksildim beklerken

sarıya çalanlarımı, maviye boyardım
durmadan
yollarına düşürüp aksak gölgemi
hayâlinle avuturdum kendimi

düşleri yaşamanın zamanı geldi
saçlarımdaki beyaz telleri okşa
balkonumda
dizi dizi kahkaha çiçekleri
beş çaylarıma
denizini konuk ederken pencerem
martıların şarkılar söyleyecek kulaklarıma

badem ağaçları gibi çiçeğe duracak günler
silik, sönük, sessiz geçenlerin ardından
senin yüzünle canlanacak her şey yeniden

/yollar senden öte döndüğünde
bir yanım sende kalır
sisli alacalarda
umutsuzca çırpınırken kalbim
sessizlik, ruhuma dört nala koşar
dünya tepetaklak dönerdi/

çırpınışla attığım her adım adınaydı
yeniden doğuş, bekleyişlerimin sabrı
ben sana geldim İstanbul’um
ben sana geldim
sımsıkı tut ellerimi, beni bırakma
sen âbıhayatsın sonbaharıma…


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

İstanbul 9.01.2011