Şöyle alıp başımı, çekip gitsem diyorum.
Sorsalar adresimi, ben kendim bilmiyorum.
Gece buz, gece ayaz, yürüse ayaklarım
Benden geriye kalsa; Feryatlarım, ahlarım…

Yürüsem hep altında, sönmeyen yıldızların
Türküsünü söylesem, yalnız karanlıkların
Ova, vadi, tepeden karlı dağları aşsam
Sılaya vardığımda, anamla kucaklaşsam.

Hasret ile sarılıp, bir öpsem ellerini
Tutabilsem bir kere, saçının tellerini
Bağrına bassa beni, bende ona sarılsam
Ömür boyu seyretsem, yine de yorulmasam.

Taş olan hasretimi, kırsam kuma çevirsem
Canımı istese de, al işte senin desem
Pınarları kuruyan, o güzel gözlerini
Bir duyabilsem yeter, o tatlı sözlerini.

Duasız koymuyorum, ben seni mezarında
Zalim gurbet olsa da, seninle aramızda
Kalmadı hiç takatim, kalmadı tahammüllüm
Bu baharda açmadı, ne sümbül, ne de gülüm...



Birecik – 30 Ekim 1998

Yüksel Erentürk YILMAZ